زندگی که به ما هدیه شده است یا بهتر بگوییم این بار هستی عظیمی که بر دوش ما گذاشته شده است یک کتابی است در چند فصل. کیفیت و تعداد این فصلها را ما مشخص می کنیم. بعضی کتابها یک فصل دارد تا پایان و می توان در چندین صفحه آن را خلاصه کرد. بعضی کتاب ها فصلهای بسیار متفاوتی دارد و کتاب قطوری می توان از این زندگی نوشت همانند زندگی بزرگان. به نظر من تعداد فصلها و صفحه ها مهم نیست مهم این است که در همان صفحات کتاب زندگی ما حتی چندین خطی وجود داشته باشد که بعد از مرگ بتوان آن را به همه نشان داد و گفت این کتاب من است! 

حال اگر همین الان به صفحات پیشین خود نگاه کنیم آیا می توانیم با افتخار آن را به دیگران نشان دهیم و بگوییم این کتابی است که من نوشته ام؟ اگر داریم که خوشا به حالمان ولو یک خط اگر نداریم فرصت های آینده را در نوشتن این خط های گرانبها از دست ندهیم. هیچ کس از ما نمی پرسد که در چه شرایطی به دنیا آمدیم و چه زندگی داشتیم تنها کتاب زندگی ما در دسترس بقیه است و از همان کتاب در مورد ما قضاوت می کنند پس سعی کنیم کتابمان طوری نوشته شده باشد که همگان با افتخار از ما صحبت کنند.