دارالمجانین چه از لحاظ ساختار و چه از لحاظ محتوی در دسته داستانهای حکایت گونه و قصه های قدیم جا می گیرد. از همان حکایت ها که با یکی بود، یکی نبود شروع می شد و جونم برات بگه ادامه پیدا می کرد. حکایتهایی که آدمها با یک نگاه، یک دل نه صد دل عاشق هم می شدند و نویسندگانش هم، اگر معلوم شود که چه کسانی بوده اند در صدد رعایت علت و معلول داستان نبوده اند. گرچه دارالمجانین در زمان خود حرکتی نو محسوب می شده ولی حالا که 67 سال از تاریخ اولین نشرش می گذرد حرف زیادی در حوزه ادبیات برای گفتن ندارد. در ادامه ی این نوشتار بیشتر به این مبحث خواهم پرداخت و دارالمجانین را به ویژه از لحاظ شخصیت پردازی مورد بررسی قرار خواهم داد.
